به نقل از «جماران»

استاندار اسبق سیاست و بلوچستان: اقوام ایرانى از کرد تا بلوچ به ایرانی بودن خود مفتخرند

تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۳۰۷۸

به گزارش جماران؛ علی اوسط هاشمی استاندار سابق سیاست و بلوچستان، در گفت و گو با وبگاه "نواندیش" گفت: اقوام ایرانی در گوشه گوشه های سرزمین ایران بزرگترین فرصت و بزرگترین سرمایه برای کشور هستند. آنهم کشوری که بیشترین همسایه ها را در مرزها دارد. در واقع کشورهای کمی هستند که 15 همسایه داشته باشند و هر کدام از این کشورها هم به قوم و اقوامی گرایش دارند که در ایران ریشه دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استاندار سابق استان سیستان و بلوچستان افزود: هیچ قومی از اقوام ایران را پیدا نمی کنید که خود را از دیگر کشورها بداند. همه به ایرانی بودن خود مفتخرند. این نکته بسیار مهم است که وقتی از اقوام ایرانی می گوییم، اقوام ایرانی آزموده شده است، یعنی در سخت ترین شرایط حاصل از هجوم و تهاجم به خاک ایران در اعصار مختلف، امتحان خود را به بهترین نحو ممکن پس داده اند و به زیبایی از سرزمین اجدادی، نوامیس، فرهنگ و میراث خود دفاع کردند.

وى در ادامه گفت: شرح این شرایط نشان می دهد، سخن گفتن و کوچکترین اشاره به بحث تجزیه طلبی نشان از بیگانگی افراد با اقوام دارد، نه بیگانگی اقوام به ایران و ایرانی. متاسفانه بعضا افراد کم سواد، سطحی نگر به اظهاراتی روی می آورند که خودِ کلمات شان بار حقوقی، سیاسی و حتی بار اخلاقی دارد. اگر از اقوام توسط کارشناسان و افراد صالح روانشناختی صورت بگیرد، می توان به عمق نگاه اقوام به ایران پی خواهند برد. وقتی یک جمله بر زبان کاندیدایی با این مضمون جاری می شود که «هیچ قومی اصیل تر از قوم بلوچ، کرد، ترکمن یا آذری و ... نیست» موجی مثال زدنی و میل و اشتیاقی زیاد را برای تاثیرگذاری در اقوام ایجاد می کند.

على اوسط هاشمى در ادامه با اشاره به هجمه هایی که در حاشیه ناآرامی های اخیر نسبت به اقوام توسط عده ای وارد می شود، داد: متاسفانه در شرایط سخت فعلی و در حالیکه که اوضاع تا حدی نظم و تعادل خود را از دست داده است، متاسفانه برخی افراد بدون اینکه صلاحیت داشته باشند، وارد فضای سیاسی و امنیتی شدند و اظهارات نابخردانه ای را به زبان آوردند. این تندروی ها در حالی است که در شرایط خطیر باید با مراقبت بیشتری اظهارنظر کنیم تا صحبت های مان حکم بنزین در آتش نباشد. البته آنهایی که اقوام را تجزیه طلب می خوانند، بسیار قلیل و در برابر ملت محترم ایران ناچیز هستند و قرار نیست بتوانند به هدف برسند.

وی توضیح داد: اگر بتوانیم بایدها و نبایدهای رفتاری و اخلاقی را لحاظ کنیم، موجب خلق ملت خواهیم شد و در نتیجه اتحاد و انسجام لازم در کشور به وجود می آید. همچنین اینکه هر گروه و دسته ای مطالباتی دارند، اصلا و ابدا نشانه اختلاف یا چالش نیست. در واقع همه می توانند خواسته های شان را از ساختار قدرت طلب کنند و مسئولان هم باید طبق آنچه در قانون اساسی آمده است، پاسخگویی را لازم بدانند.

این چهره سیاسى و مدیر ارشد و سابق دولتى در پایان گفت: متاسفانه عده ای در فضای اختلافی سعی شان را به کار می گیرند تا با طرح «تجزیه طلبی» افکار را منحرف کنند. این روش غلط اشتباه است و همه باید بدانند، در مواقع تنش، لازم است خردورزی بیشتری به خرج داد تا بتوانیم فضای کدر را ترمیم کنیم. در پایان تاکید می کنم، تجزیه طلب خواندن اقوام، توهمی خسارت زا است.

منبع: جماران

کلیدواژه: افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان واردات خودرو جام جهانی 2022 قطر ویروس کرونا سیستان و بلوچستان علی اوسط هاشمی افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان واردات خودرو جام جهانی 2022 قطر ویروس کرونا اقوام ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۳۰۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راه حل مسائل فرهنگی بازگشت به سیاست و سیاستگذاری

جهان غرب همواره تلاش می‌کند هر نوع دین و فرهنگی را به تسخیر خود درآورد و آن را مصرف کند. در وضع کنونی اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی را در موقعیت پاسخ به بحران انسان معاصر قرار دهیم؛ راه‌حل شناخت و استفاده درست از رویکردهای سیاستگذاری است. - اخبار اجتماعی -

به‌گزارش خبرگزاری تسنیم، علی نیکوکار- جهان غرب همواره تلاش می‌کند هر نوع دین و فرهنگی را به تسخیر خود درآورد و آن را مصرف کند. در وضع کنونی اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی را در موقعیت پاسخ به بحران انسان معاصر قرار دهیم باید آن را چیزی غیر از رسم و عادت و مراسم و مناسک بدانیم و نگاه‌های قاعده‌مند و فرایند محور به آن داشته باشیم.

بر اساس مبانی اعتقادی و تربیتی، برای اینکه دین و فرهنگ راهنمای رفتار و کردار قرار بگیرد باید با جان آدمیان پیوند خورد. متاسفانه سیاست فرهنگی کشور در جهتی است که گمان می‌شود با تدریس چند ساعت دین و فرهنگ می‌توان رفتار و عمل انسان را تغییر داد، فراموش می‌کنیم که آموختن و تربیت، حفظ کردن و یاد دادن الفاظ و عبارات نیست. نباید محدود به دانسته‌های سطحی و عادات در عمل و رفتار شویم. به عبارت دیگر زمانی افراد آداب ظاهری احکام دینی و فرهنگی و عرفی جامعه را رعایت می‌کنند که آنها را با جهان خود پیوند داده باشند.  

اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی که آثار بزرگی در تاریخ ایجاد کرده را به دور از نگاه سطحی و ظاهری، با جان جامعه ایرانی پیوند دهیم، لازم است بدانیم که روابط و مناسباتی که بر انسان امروز حاکم شده به صورت قهری تلاش می‌کند هر نوع فرهنگی را در خود منحل یا نفی و انکار کند. متاسفانه مواجهه جهان اسلام و به طور خاص ایران و سیاست های فرهنگی در مقابل این امر، محدود و محصور به ترمیم ظواهر شده، یعنی نه تنها تلاش نکردیم به طریق غیرمستقیم و نرم، متعادل و متناسب با شرایطِ زبان و زمان فعلی پیش برویم بلکه تعارضات درونی در ظاهر و باطن موجب تشدید وضعیت هم شده است. لذا گام نخست توجه به این امر، احساس وضع کنونی، عدم غفلت، پذیرش و مواجهه با آن است.

ناگفته نماند با وجود شرایط فعلی همچنان بخش عظیمی از مردم تعلق به فرهنگ و جهان اسلامی و ایرانی دارند، اما در جامعه ایران با دو قشر دیگر نیز مواجه هستیم که باید آنها از هم تفکیک کرد، دسته اول افرادی هستند که می توان با زبانِ متناسب با روزگار کنونی آنها را به دین و فرهنگ و سنت تاریخی خویش بازگرداند.

رایزن فرهنگی ایران در اندونزی: کار فرهنگی خارج از کشور هزینه‌بر است و موازی‌کاری بلای جانش

در جهان این افراد فردیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است و فردیت چیزی غیر از انتخاب آزاد نیست. آنچه اهمیت دارد نه اعمال قهر در انتخاب، بلکه آگاهی فرد از گزینه‌های پیش رو و نتایج آن است. به تعبیر دیگر سیاست فرهنگی ما باید در جهتی باشد که فرد با انتخاب آزاد به سمت فرهنگ اسلامی ایرانی خویش حرکت کند. چراکه بخش عظیمی از آنها دچار تقلید بی‌حساب و پراکنده شده‌اند و نمی‌دانند چه می‌کنند و نتایج آن چیست.

 اما دسته دوم کسانی هستند که پیش از آنکه تجربه توسعه و پیشرفت کشورهای غربی را داشته باشند وارد بحران‌های آن در مقام نظر و عمل شده‌اند. به عبارت روشن مصرف‌گرایی، لذت‌جویی، افسردگی، بی‌بنیادی و بی‌اعتنایی به ارزش‌های دینی و اخلاقی و... معیار و ملاک آنها قرار گرفته و تلاش می‌کنند صورت محلی و منطقه‌ای از جهان مدرن و حتی پست مدرن را به نمایش بگذارند. لذا دشوار می توان در زمان محدود تغییری بنیادین در جان این دسته ایجاد کرد. چراکه این قشر از جامعه اساساً در پی دین و فرهنگ نیستند. به تعبیر دیگر این دسته مقلد مناسبات و روابطی هستند که به مبادی و مبانی، آثار و نتایج آن کاری ندارند. حتی ممکن است پوچ و بیهوده بودنش را هم درک کنند اما اهمیتی به آن نمی دهند.

جهانگیر الماسی: غرب جامعه ایرانی را هدف گرفته است

بنابراین جامعه هدف و راهکار نویسنده مربوط به دسته اول است که خواسته یا ناخواسته بخشی از مناسبات و روابط جهان مدرن بر آنها حاکم شده است.

در جهان کنونی حفظ و اعمال هر نوع حاکمیتی با هدف تغییر و تاثیر در مناسبات و روابط از دریچه سیاستگذاری پیش می‌رود. اگر بخواهیم سیاستگذاری را در یک کلمه معنا کنیم چیزی غیر از پیوستگی نیست. به عبارت دیگر هر مسئله ای بخصوص مسائل فرهنگی را باید در پیوستگی وضعیت آموزش و پرورش، مدیریت و اشتغال، تولید و رسانه و... دید و حل کرد. به همین جهت با طرح و دستورالعمل نمی توان به نتیجه مطلوب رسید.

در شرایطی که سیاستگذاری  به روش‌های چند دهه گذشته هم در حال تغییر است و رویکردهای جدیدی در حکمرانی مانند هوشمندسازی مطرح شده، دیگر با روش های سیاستگذاری چند دهه اخیر هم نمی‌توان پیش رفت، چه رسد به دستورالعمل‌های یکطرفه و سنتی! بنابراین شناخت و استفاده از رویکردهای سیاستگذاری و حکمرانی در جهان امروز، یک ضرورت است.

سیاستگذاری و حکمرانی روز به روز بیشتر به سمت شبکه‌ای شدن، مشارکتی شدن و دیجیتالی شدن، حرکت می‌کند. یعنی اولاً باید ابعاد مختلف هر سیاستی را در پیوند با دیگر بخش ها مشاهده کرد. ثانیاً توجه به مشارکت تمامی اقشار و طبقات اجتماعی و اقتصادی و حتی سیاستگذار داشت. ثالثاً شبکه‌های اجتماعی، وب سایت‌ها، برنامه‌ها و هوشمندسازی را به عنوان یکی از بازیگران موثر بخش عمومی در نظر گرفت.

لذا سیاستگذاری فارغ از جهت و محتوای آن مستلزم استفاده از داده‌ها و روش‌های جدید است و بدون استفاده از آن نمی‌توان نه تنها مسائل فرهنگی، بلکه هر مسئله‌ای را حل کرد.

گفت‌وگو|رایزن فرهنگی ایران در دمشق: دشمن می‌خواهد هزینه چالش‌های سوریه را به گردن مقاومت بیندازد

آنچه که می توان در این مطلب به عنوان راهکار برای رفع بخش عظیمی از مصائب فرهنگی مطرح کرد؛ بازگشت به محوریت خانواده در جهت تامین نیازهای طبیعی، عاطفی، جسمی، تربیتی، آموزشی و تفریحی و...است. به عبارت دیگر تامین این نیازهای فطری خارج از چهارچوب خانواده آغاز انحراف است و این مهم محقق نمی‌شود مگر با تسهیل تشکیل خانواده برای بخش عظیمی از جوانان، از طریق طرح‌های ملی مسکن و ارائه زمین برای زوجین و ....

پایان پیام/